از دیرباز سازندگان دریافته اند که ساختمان نیاز به شالودههای پایدار دارد سازندگان ساختمان در دوره یونان و روم باستان بطور خاص به این موضوع پی برده بودند زیرا بسیاری از سازه های آنها برای قرون متمادی پایدار باقی ماندهاند بخشی از آبراهههای رومیان که برای انتقال آب در فواصل طولانی به کمک نیروی گرانش طراحی و ساخته شده بودند هم اکنون نیز باقی مانده اند. رومیان از بلوک های سنگی برای ایجاد سازه های کمانی به ارتفاع چندین متر استفاده مینمودند که این سازه ها هنوز هم بدون نشست قابل مشاهدهای پایدار .هستند معبد زیبا با گنبدی به ارتفاع 142 فوت بالاتر از تر از کف همچنان پایدار بوده و به عنوان میراث سازندگان عصر آگریپا و هادریان شناخته میشود. کولزیوم در شهر ،رم ساختمانهای عظیم در بالبک و معبد شهر آتن سازه های باستانی هستند که تنها تحت اثر ویرانگری دشمنان یا زلزله های بزرگ دچار تغییر شده اند.
شاید مشهورترین شالوده تاریخ مربوط به جاده های رومیان باشد تکنیک مدرن زهکشی در این جاده ها بکار گرفته شده بود لایههای زیرین لایه سطحی که از سنگفرش مسطح تشکیل شده بود از سنگ ،شکسته دال تثبیت شده با ملات و نهایتاً قلوه سنگ تشکیل شده بودند این جاده ها ابزاری ایمن برای حمل و نقل سطحی در میان ایالات دور از هم و پراکنده بودند و نقش بسزایی در حکومت رومیان برای قرنهای متمادی داشتند بخشی از جادههای رومیان هنوز هم مورد استفاده قرار میگیرند.
